Karta z kalendarza liturgicznego

Bądź jak Marcin. Nie naprawisz całego świata. Nie pogodzisz wszystkich ze wszystkimi. Nie nakarmisz i nie ubierzesz wszystkich. Ale to jeszcze nie powód, by nie zrobić nic. Pierwszy święty wyznawca, czyli nie-męczennik, którego zaczęto czcić na Zachodzie. Żył w IV wieku. Dawno. Na tyle dawno, by biografowie mieli nam do zaoferowania co najmniej kilka wersji jego życiorysu. W każdej z nich pojawia się jednak wątek służby w rzymskiej armii, którą Marcin rozpoczął mając piętnaście lat i porzucenia wojskowego rzemiosła po nawróceniu na chrześcijaństwo. Marcin był w drodze. Nie szukał żebraka. Spotkał go przypadkiem, niemal potknął się o niego. Nie trzeba szukać okazji do czynienia dobra, tylko je zauważyć. Są na każdym kroku, codziennie i mają twarze konkretnych ludzi. Marcin zareagował od razu. Nie zastanawiał się, czy i co ma zrobić. Dobro, które mam dzisiaj do zrobienia, to nie temat na akademicką rozprawkę. Wątpliwościami i zastanawianiem się jeszcze nikt się nie najadł. A od rozważania za i przeciw nikomu nie zrobiło się cieplej w dłonie. Marcin zrobił, co mógł. A czego nie mógł, to tego nie zrobił. Podarował połowę płaszcza, którą mógł podarować, bo tyle należało do niego. Drugie pół było własnością armii. Daj i zrób tyle, ile możesz. Nie stać Cię na oddanie swojej kurtki? Ok. A rękawiczki możesz oddać? Może to właśnie Twoje rękawiczki przydadzą się temu komuś, kto cały dzień stoi na dworze.