20 Listopad. Bł. Andrés Solá, męczennik

Streszczenie

O. Andrés Solá urodził się 7 października 1895 roku na osiedlu Vilarrasa w miejscowości Taradell, w pobliżu Vic, w ubogiej rodzinie. Jego rodzice to Buenaventura Solá i Antonia Molist. Miał jedenaścioro rodzeństwa. Jego dzieciństwo upływało w rodzinnej atmosferze chrześcijańskiej, gdzie najważniejszym bogactwem była miłość do Boga, do Najświętszej Maryi Panny i Kościoła Katolickiego. W rodzinie, oprócz niego zakwitły jeszcze dwa powołania: Jaime, także klaretyn i Eudaldo, kapłan diecezjalny w Vic.

Skończył postulat w Vic, przechodząc potem do nowicjatu w Cervera. W czasie roku nowicjackiego doświadczył próby na swoim zdrowiu, przez którą Pan dokonał jego oczyszczenia. Pierwszą profesję złożył 15 sierpnia 1914 roku. Posłuszeństwo zaprowadziło go do Meksyku. Był nauczycielem w postulacie w Toluca i udzielał się nauczaniu ludzi. W czasie świat Bożego Narodzenia, w roku 1924 został wysłany do wspólnoty w León (Meksyk), gdzie mógł poświęcić się kaznodziejstwu, pomimo sprzeciwu ze strony władz meksykańskich, przeciwnych wszelkiej działalności duszpasterskiej, przede wszystkim prowadzonej przez duchownych obcokrajowców.

Prześladowania religijne wzmagało się coraz bardziej, zamykano kościoły i ścigano księży i zakonników. O. Andrés Solá był wierny swemu powołaniu i wykonywał swoje posługi potajemnie. Zdjęcie ze studia fotograficznego, zrobione przy okazji Pierwszej Komunii świętej, ujawniło o. Solá jako kapłana. Został oskarżony wraz z Leonardo Pérez, świeckim współpracownikiem i z młodym kapłanem meksykańskim Trinidad Rangel, o napad i wykolejenie pociągu. O. Solá powiedział wtedy z całą stanowczością: „Niech mi wolno będzie powiedzieć, że nie mam na sumieniu żadnego przestępstwa, poza spełnianiem obowiązku misjonarza, którym jestem”. Dnia 25 kwietnia 1927 roku wszyscy trzej oskarżeni zostali rozstrzelani. Zarówno Leonardo, jak i ks. Rangel umarli natychmiast, lecz o. Solá śmiertelnie raniony przeszedł długą męczarnię agonii. Wszyscy znani są pod nazwą „męczenników z San Joaquín”, od nazwy rancza, przy którym zostali rozstrzelani.

Nasz współbrat o. Andrés Solá Molist został beatyfikowany w Guadalajara (Meksyk) wraz z 12 Meksykanami, dnia 20 listopada 2005 roku. Celebracji przewodniczył kardynał José Saraiva Martins, klaretyn.

******************

 

Życie i świadectwo męczeństwa            

O. Andrés Solá urodził się 7 października 1895 roku na osiedlu Vilarrasa w miejscowości Taradell, niewiele kilometrów od miasta Vic. Chociaż dom na wsi, gdzie się urodził należał do gminy Taradell, ochrzczony został w parafii należącej do gminy Santa  Eugenia de Berga, miejscowości leżącej także w pobliżu Vic. Dwa miesiące później otrzymał sakrament bierzmowania z rąk biskupa José Morgades w kościele św. Dominika w Vic, najbardziej klaretyńskim kościele w mieście. 

Jego rodzice nazywali się Buenaventura Solá Comas i Antonia Molist Benet. Nasz błogosławiony wzrastał w rodzinnej atmosferze chrześcijańskiej, normalnej w tamtych czasach w wielu ogniskach domowych na obszarze Vic. Miał jedenaścioro rodzeństwa. Największym bogactwem rodziny była miłość do Boga, do Najświętszej Maryi Panny i do Kościoła Katolickiego. W tej pobożności domowej zakwitły jeszcze dwa powołania: jego brata Jaime, także klaretyna i Eudaldo, który stał się kapłanema diecezjalnym w Vic. Jego rodzina była materialnie uboga. Rodzice nie byli właścicielami, ale dzierżawcami, lokatorami żyjącymi na gospodarstwie wiejskim, gdzie gospodarowali. Dlatego przenosili się z jednego osiedla na drugie, jeśli znajdowali lepsze warunki i okoliczności na to zezwalały. Faktycznie, wkrótce po urodzeniu się Andrés, rodzina przeniosła się z Vilarrasa do miejscowości El Clara de Sant Martí de Sentfores, miejscowości znanej w okręgu Vic jako La Guixa.

W wieku 12 lat Andrés otrzymał pierwszą komunię świętą. W tym czasie miał okazję  uczestniczenia w kazaniu Misjonarza Klaretyna z naszej wspólnoty Domu Macierzystego w Vic i w swoim sercu usłyszał wezwanie od Pana, aby zostać misjonarzem jak O. Klaret. Jego ojca dużo kosztowało zaakceptowanie powołania zakonnego u syna Andrés, ponieważ stanowił on znaczną pomoc w codziennych pracach domowych i polnych w gospodarstwie. Ale jako dobry katolik przyjął wolę Bożą. Już w czasie jego pobytu w aspirantacie rodzina przeniosła się do miejscowości Alpens, jakieś 20 kilometrów od Vic.

Andrés przeżywał swoje pójście za Chrystusem z przekonaniem i poświęceniem. Ukończył postulat w Vic i przeniósł się do nowicjatu w Cervera. W czasie rocznego nowicjatu nie uniknął problemów ze zdrowiem, przez co zostało poddane próbie jego powołanie. Przygotowywał się pilnie do złożenia profesji Syna Niepokalanego Serca Maryi. Pierwszą profesję złożył dnia 15 sierpnia 1914 roku.

Na studiach wyższych pracował poważnie i odpowiedzialnie, aby wykorzystać swe możliwości intelektualne, doskonaląc się w cnotach ludzkich i wzrastając w życiu duchowym. Jego życie wewnętrzne umacniało się w miarę jak pracował nad zrównoważeniem temperamentu, nieco skłonnego do radykalizmu. Pan w ten sposób przygotowywał swego bohatera.

Posłuszeństwo zaprowadziło go do Meksyku. Stał się nauczycielem w postulacie klaretyńskim w Toluca. Swój czas dzielił na nauczanie i kaznodziejstwo. W okresie świąt Bożego Narodzenia 1924 roku został przeniesiony do wspólnoty w León (Meksyk), gdzie z większą swobodą mógł poświęcić się kaznodziejstwu, pomimo zakazu ze strony władz meksykańskich na prowadzenie działalności duszpasterskiej, przede wszystkim duchownym obcokrajowcom.

  Prześladowanie religijne było coraz to większe, zamykano kościoły i ścigano księży i zakonników. O. Andrés Solá pozostawał wierny swemu powołaniu pasterza dusz, dzieląc się chlebem Słowa i sakramentów. Miał ten sam zapał w pracy nad zbawieniem dusz, jaki dziesiątki lat przedtem prezentował czcigodny Antoni Maria Klaret. Nie wahał się w swoim obowiązku duszpasterza, pomimo wystawiania się na niebezpieczeństwa. Obsługiwał katolików w ich domach, odprawiając Eucharystię i spowiadając, a ze względu na potrzeby posługi kapłańskiej w okolicznościach antyreligijnych, prosił o licencje na udzielanie sakramentu chrztu, małżeństwa i namaszczenia chorych. 

Okres męczeństwa rozpoczął się z chwilą, gdy o. Andrés, jak i jego świecki współpracownik Leonardo Pérez po odprawieniu Eucharystii i Godzinie świętej zakończonej błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem, zostali wykryci. Jedno zdjęcie ze studia fotograficznego, pamiątka Pierwszej Komunii św. odkryła o. Solá jako kapłana. Od tego momentu wszystko poszło bardzo szybko. On i Leonardo oraz młody kapłan meksykański ks. Trinidad Rangel zostali oskarżenie o napad i wykolejenie pociągu. W czasie przesłuchania o. Solá powiedział z całą stanowczością: „Niech mi będzie wolno powiedzieć, że nie mam na sumieniu żadnego przestępstwa według mej wiedzy, poza spełnianiem obowiązku misjonarza, którym jestem”. Wszyscy trzej zostali przetransportowani do miejsca, gdzie rzeczywiście dokonano wykolejenia pociągu, które im przypisywano i tam trzej męczennicy ze skrzyżowanymi rękami zostali rozstrzelani przez pluton egzekucyjny, po tym jak z całych sił zdołali zawołać „Niech żyje Chrystus Król!”. Było to 25 kwietnia 1927 roku.  

Wydaje się, że Leonardo i ks. Rangel zmarli od razu, ale nasz męczennik, śmiertelnie raniony, żył jeszcze trzy godziny. Robotnicy kolejowi byli najbliższymi świadkami męczeństwa. Po upływie pewnego czasu zbliżyli się do rozstrzelanych. O. Andrés Solá nie poddał się jeszcze śmierci i gdy zdał sobie sprawę z obecności tych osób powiedział: „Dwóch z nas jest kapłanami i umieramy za Jezusa, umieramy dla sprawy Bożej. Jestem ciężko ranny, umieram za Jezusa. Nie zapomnij podać wiadomości mojej matce w jakikolwiek możliwy sposób, że umarłem, ale powiedz jej, że ma syna męczennika”. O. Solá prosił o trochę wody, jak Jezus na krzyżu. Jego ostatnie słowa to: „Jezu, miłosierdzia! Jezu, przebacz mi! Jezu, umieram za Twoją sprawę! Boże, umieram za Ciebie!”.

Nasz współbrat, o. Andrés Solá Molist został beatyfikowany w Guadalajara (Meksyk), wraz z 12 męczennikami Meksykanami, dnia 20 listopada 2005 roku.

 

BIBLIOGRAFIA

1. ARRANZ, A.M  Biografia del P. Andrés Solá, Madryt 1927.
2. CABRÉ, A. Cuatro voces para un martirio, Argentina 2005.
3. GARCÍA HERNÁNDEZ, P. Misionero y Mártir. El Beato Andrés Solá, Barcelona 2000.
4. GARCÍA HERNÁNDEZ, P. Los Martirs de Sant Joaquin, Barcelona 2000.
5. GARCÍA HERNÁNDEZ, P. Crónica martirial, 271 Misioneros Claretianos Mártires 1936-39, Madryt 2000.